روزی بود و روزگاری بود . سردی پاییز به جنگل غلبه کرده بود و برگان سبز و عاشق درختان را زرد و پژمرده کرده بود . 

پاییز به قلب انسان ها نیز غلبه کرده است . ساکن گوشه ای لم داده بود و به برگان عاشق پاییز  که دستان خود را به باد می دادند ، مینگریست

او تنها بود . تنهای تنها . جلو تر رفت ، دختر دیگری روی ثندلی نم ناک باران  نشسته بود .

انگار پاییز افسوس اور به او هم غلبه کرده بود .

پیشش رفت و با سکوت و خجالت کنار او نشست . 

وبه این ترتیب بود که انها عاشقان حقیقی یک دیگر شدند . 

و عشق را به خقیقت معن کردند.

پایان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: